Το Κεντρικό Βιετνάμ είναι η καρδιά μιας χώρας που ζει ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Εδώ, οι παλιές αυτοκρατορικές αναμνήσεις συναντούν τα φώτα των παραθαλάσσιων πόλεων και η ιστορία συνυπάρχει με την απλότητα της καθημερινής ζωής. Απ’ την επιβλητική ηρεμία της Hue ως τη ρομαντική Hoi An και την εκρηκτική Da Nang, κάθε στάση μοιάζει με διαφορετικό κεφάλαιο στο ίδιο παραμύθι.

Έχεις διαβάσει τον οδηγό μας για το Ανόι;

Ο Απόλυτος Ταξιδιωτικός Οδηγός για το Ανόι: Τα Καλύτερα Αξιοθέατα, Κρυμμένα Διαμάντια, Φαγητό & Εκδρομές

Hue – Η αυτοκρατορική ψυχή του Βιετνάμ

Η Hue δεν είναι απλώς μια πόλη· είναι το ιστορικό και πνευματικό κέντρο του Βιετνάμ. Στους ήρεμους δρόμους της αντηχεί ακόμη ο απόηχος της δυναστείας των Nguyen, της τελευταίας αυτοκρατορικής οικογένειας που κυβέρνησε τη χώρα από το 1802 έως το 1945. Ιδρυτής της αυτοκρατορίας ήταν ο Αυτοκράτορας Gia Long, ο οποίος επέλεξε τη Hue ως πρωτεύουσα λόγω της στρατηγικής της θέση στον ποταμό των Αρωμάτων (Sông Hương) και την εγγύτητα στη θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Από τότε, η Hue έγινε το σύμβολο της ενότητας και της δύναμης του Βιετνάμ. Η Αυτοκρατορική Πόλη (Kinh Thành), που ολοκληρώθηκε το 1832, είναι εμπνευσμένη απ’ την Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου.

Περιβάλλεται από εννέα πύλες, τάφρους και ψηλά τείχη από πέτρα, προστατευμένη απ’ το Φενγκ Σούι και τον ποταμό. Εδώ χτυπούσε η καρδιά της εξουσίας για πάνω από έναν αιώνα – παλάτια, διοικητικά κτίρια, αίθουσες τελετών και ναοί συνθέτουν έναν ολόκληρο κόσμο.

Κεντρικό σημείο είναι το Thái Hòa Palace, “Αίθουσα της Ύψιστης Αρμονίας”. Κάτω απ’ την ξύλινη οροφή με τα περίτεχνα σκαλίσματα, ο αυτοκράτορας δεχόταν πρέσβεις και υπηκόους. Το παλάτι είναι διακοσμημένο με δράκους, φοίνικες και σύμβολα της κοσμικής ισορροπίας, που αντικατοπτρίζουν τη φιλοσοφία του Κομφουκιανισμού και τη θεϊκή καταγωγή της εξουσίας.

Στην περίμετρο του συγκροτήματος βρίσκεται η Απαγορευμένη Μωβ Πόλη, ο ιδιωτικός χώρος της αυτοκρατορικής οικογένειας. Αν και μεγάλο μέρος της καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ, ειδικά στη Μάχη της Hue το 1968 – μία απ’ τις πιο αιματηρές συγκρούσεις της επίθεσης Tet – σήμερα συνεχίζονται έργα αποκατάστασης, ώστε να επιστρέψει η χαμένη της αίγλη.

Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια και στα αναστηλωμένα παλάτια, νιώθεις το βάρος της ιστορίας, είναι σαν οι τοίχοι να ψιθυρίζουν τα ονόματα των Nguyen.

Έξω απ’ τα τείχη της Citadel απλώνεται η αυτοκρατορική νεκρόπολη. Οι βασιλικοί τάφοι των αυτοκρατόρων Minh Mang, Tu Duc και Khai Dinh είναι έργα τέχνης που αποκαλύπτουν τη φιλοσοφία κάθε μονάρχη.

Ο Minh Mang, γνωστός για τον κομφουκιανισμό του, δημιούργησε έναν συμμετρικό, αυστηρό κήπο, σύμβολο αρμονίας μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

Ο Tu Duc, ποιητής και ρομαντικός, επέλεξε μια ήρεμη λίμνη με νούφαρα, παγόδες και πέτρινα μονοπάτια. Ο Khai Dinh, πιο εξωστρεφής και επιρρεπής στη δυτική αισθητική, δημιούργησε ένα μαυσωλείο μοναδικό: ένα μνημείο που συνδυάζει γοτθικά στοιχεία με βιετναμέζικα μοτίβα, στολισμένο με ψηφιδωτά από πορσελάνη και γυαλί.

Η Hue υπήρξε επίσης κέντρο πνευματικότητας. Οι παγόδες Thien Mu και Tu Hieu αποτελούν σημεία προσευχής και στοχασμού, ενώ συνδέονται με σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας.

Απ’ τη Thien Mu ξεκίνησε ο μοναχός Thich Quang Duc, ο οποίος το 1963 αυτοπυρπολήθηκε στη Σαϊγκόν ως διαμαρτυρία ενάντια στη δίωξη των βουδιστών — μια εικόνα που συγκλόνισε τον κόσμο.

Πέρα όμως απ’ την ιστορία και τα μνημεία, η Hue ζει μέσα στις μικρές στιγμές. Το πρωί, ο ποταμός των Αρωμάτων βυθίζεται σε ομίχλη και οι βάρκες των μοναχών γλιστρούν αθόρυβα.

Το απόγευμα, τα παιδιά παίζουν κάτω απ’ τις βουκαμβίλιες, και το βράδυ, τα καραβάκια φωτίζονται από φαναράκια καθώς οι ντόπιοι τραγουδούν παραδοσιακά ca Hue – μουσική που θεωρείται πρόγονος της βιετναμέζικης όπερας.

Fun Fact: Στη Hue, οι ντόπιοι πιστεύουν πως η πρωινή ομίχλη φέρνει την ευλογία των παλιών βασιλέων

Το φαγητό της Hue είναι εξίσου σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς της. Ως αυτοκρατορική πρωτεύουσα, εδώ αναπτύχθηκε μια κουζίνα γεμάτη τελετουργία και ακρίβεια. Πέρα απ’ το bun bo Hue, δοκίμασε το banh beo (μικρά ρυζοπιτάκια με γαρίδες και σχοινόπρασο), το banh khoai (τραγανή τηγανίτα ρυζιού με λαχανικά και χοιρινό) και το nem lui (ψητό κεμπάπ από χοιρινό σε καλαμάκι λεμονόχορτου).

Αλλά το πιο αυθεντικό κομμάτι της γαστρονομικής εμπειρίας της Hue βρίσκεται αλλού: στο ca phe muoi – τον περίφημο καφέ με αλάτι.

Ο καφές αυτός, που μπορείς να δοκιμάσεις στο ομώνυμο Cà Phê Muối, είναι κάτι μοναδικό. Ο espresso αναμειγνύεται με ελαφριά αλμυρή κρέμα, που εξισορροπεί την πικράδα και δίνει μια γεύση που θυμίζει καραμέλα βουτύρου με θαλασσινό αλάτι. Είναι απλός, αλλά έχει κάτι σχεδόν φιλοσοφικό: όπως και η ίδια η Hue, κρύβει τη γλυκύτητα μέσα στην ισορροπία.

Hoi An – Το χρυσαφένιο στολίδι του Κεντρικού Βιετνάμ

Η Hoi An είναι μια πόλη που δεν την επισκέπτεσαι – τη ζεις. Το φως εδώ έχει κάτι μαγικό: απαλό, χρυσαφένιο, σαν να αγγίζει τα κτήρια με νοσταλγία. Περπατώντας στα στενά της Παλιάς Πόλης, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε σκηνικό που ο χρόνος έχει ξεχάσει. Τα σπίτια, με τα κιτρινωπά τους χρώματα, τα ξύλινα παντζούρια και τις ταμπέλες στα κινέζικα, φανερώνουν την πολυπολιτισμική ψυχή αυτού του λιμανιού.

Η ιστορία της Hoi An ξεκινά αιώνες πριν, όταν ήταν γνωστή ως Faifo, ένα απ’ τα πιο σημαντικά εμπορικά λιμάνια της Νοτιοανατολικής Ασίας απ’ τον 15ο έως τον 19ο αιώνα. Ήταν σημείο συνάντησης εμπόρων από Κίνα, Ιαπωνία, Περσία, Ινδία και Ευρώπη. Αυτή η πολυεθνική επιρροή άφησε το αποτύπωμά της όχι μόνο στην αρχιτεκτονική, αλλά και στην ψυχοσύνθεση της πόλης – έναν τόπο ανεκτικό, καλλιτεχνικό, γοητευτικά μελαγχολικό.

Κέντρο της πόλης είναι η Καλυμμένη Ιαπωνική Γέφυρα (Chùa Cau), που χτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα απ’ την ιαπωνική κοινότητα για να συνδέσει δύο γειτονιές.

Η γέφυρα, αφιερωμένη στον θεό του καιρού, είναι ταυτόχρονα αρχιτεκτονικό αριστούργημα και σύμβολο πολιτιστικής αρμονίας. Κάτω απ’ τη στέγη της έχουν περάσει αιώνες ιστορίας, έμποροι και προσκυνητές, άνθρωποι που έφεραν μαζί τους κομμάτια του κόσμου τους.

Η Παλιά Πόλη της Hoi An είναι ένα ζωντανό μουσείο, αναγνωρισμένο απ’ την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς απ’ το 1999. Περπατώντας στα πλακόστρωτα δρομάκια, βλέπεις πώς κάθε σπίτι έχει κάτι να πει. Το Tan Ky House, που ανήκει στην ίδια οικογένεια εδώ και επτά γενιές, αποκαλύπτει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην κινεζική, ιαπωνική και βιετναμέζικη αισθητική.

Οι εσωτερικές αυλές, τα περίτεχνα ξυλόγλυπτα και τα κινέζικα ιδεογράμματα στους τοίχους είναι μάρτυρες μιας εποχής ευημερίας.

Αλλά η Hoi An δεν είναι μόνο ένα σκηνικό του παρελθόντος. Είναι μια πόλη ζωντανή, καλλιτεχνική, με ρυθμό ανθρώπινο.

Καθημερινά, καθώς ο ήλιος δύει, οι ντόπιοι ανάβουν τα φανάρια τους και η πόλη μεταμορφώνεται. Τα φώτα αντικατοπτρίζονται στα νερά του ποταμού Thu Bon και η ατμόσφαιρα θυμίζει όνειρο. Κάθε πανσέληνο, τα φώτα σβήνουν και οι δρόμοι φωτίζονται μόνο από τα φανάρια – μια τελετουργία που φέρνει ευτυχία και καθαρή ενέργεια.

Η γαστρονομία της Hoi An είναι επίσης βαθιά δεμένη με την ιστορία της και σίγουρα το φαγητό είναι τρόπος ζωής. Αν υπάρχει ένα σημείο που το εκφράζει απόλυτα, αυτό είναι το εστιατόριο Com Linh — ένα μικρό, οικογενειακό εστιατόριο, μακριά απ’ τη φασαρία της παλιάς πόλης. Εκεί, η κουζίνα έχει άρωμα σπιτικό και γεύση αυθεντική. Λένε πως η πόλη είναι ο παράδεισος του street food και όχι άδικα. Το θρυλικό Cao Lau, φτιαγμένο μόνο με νερό απ’ το αρχαίο πηγάδι Ba Le, είναι μια γεύση που δεν αντιγράφεται πουθενά αλλού.

Τα noodles του είναι πιο σφιχτά, σχεδόν καπνιστά, και συνδυάζονται με κομμάτια μαριναρισμένου χοιρινού και δροσερά βότανα. Όπως λένε οι ντόπιοι, αν δεν δοκιμάσεις Cao Lau, δεν έχεις γνωρίσει την Hoi An.

Εξίσου θρυλικό είναι το Banh Mi Phuong, το βιετναμέζικο σάντουιτς που έγινε διάσημο απ’ τον Anthony Bourdain.

Κάθε δάγκωμα είναι συμφωνία ανάμεσα στο τραγανό ψωμί, το μαριναρισμένο κρέας και τις φρέσκες σάλτσες. Το Mi Quang, πιάτο-σύμβολο του Κεντρικού Βιετνάμ, σερβίρεται με χρυσαφένια noodles, φρέσκες γαρίδες, κομμάτια χοιρινού, φιστίκια και τραγανά rice crackers που προσθέτουν υφή.

Δεν είναι απλώς ένα πιάτο – είναι μια συμφωνία ανάμεσα στην απλότητα και τη φρεσκάδα. Το Banh Xeo, τραγανό pancake από ρύζι γεμισμένο με γαρίδες, φασολάκια και φύλλα μέντας, τρώγεται τυλιγμένο σε φύλλα ρυζιού – μια εμπειρία φαγητού με τα χέρια που σε φέρνει πιο κοντά στις τοπικές συνήθειες.

Το Bun Thit Nuong, με λεπτά noodles, μαριναρισμένο ψητό χοιρινό, φρέσκα λαχανικά και γλυκοπικάντικη σάλτσα nuoc cham, αποδεικνύει πώς η βιετναμέζικη κουζίνα ισορροπεί το πικάντικο με το δροσερό, το τραγανό με το απαλό. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει το Banh Mi, το πιο διάσημο βιετναμέζικο σάντουιτς στον κόσμο.

Ανάμεσα στα φαγητά, τα παραδοσιακά ραφτάδικα αποτελούν μια άλλη εμπειρία. Μέσα σε λίγες ώρες μπορείς να φτιάξεις ένα χειροποίητο φόρεμα ή κοστούμι, προσαρμοσμένο στο σώμα σου – μια τέχνη που περνά από γενιά σε γενιά. Σήμερα, οι ράφτες της Hoi An θεωρούνται απ’ τους καλύτερους της Ασίας.

Έξω απ’ την πόλη, οι παραλίες An Bang και Cua Dai προσφέρουν ανάσα απ’ τη ζέστη.

Εκεί, τα beach bars σερβίρουν φρέσκο ψάρι και κοκτέιλ με passion fruit, ενώ οι ντόπιοι ψαράδες επιστρέφουν με τα κυκλικά καΐκια τους.

Η Hoi An υπήρξε και σημαντικό πνευματικό κέντρο. Κρυμμένες ανάμεσα στα στενά της βρίσκονται δεκάδες μικροί ναοί αφιερωμένοι σε θεότητες της κινεζικής και βιετναμέζικης παράδοσης, όπως ο ναός Quan Cong – αφιερωμένος στον στρατηγό της πίστης και της τιμής. Εκεί, οι άνθρωποι ανάβουν στικ θυμιάματος και προσεύχονται για τύχη και ευημερία.

Η πόλη γνώρισε περίοδο παρακμής στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν το λιμάνι της έχασε τη σημασία του λόγω της προσάμμωσης του ποταμού. Κι όμως, αυτή η “εγκατάλειψη” ήταν ευλογία: η Hoi An σώθηκε σχεδόν ανέπαφη απ’ τη βιομηχανική ανάπτυξη και τους βομβαρδισμούς του 20ού αιώνα. Έτσι, σήμερα είναι μια απ’ τις λίγες πόλεις στο Βιετνάμ που διατηρεί αναλλοίωτο το αρχιτεκτονικό της πρόσωπο.

Ba Na Hills – Το παραμυθένιο βουνό του Βιετνάμ

Τα Ba Na Hills δεν είναι απλώς ένας προορισμός, είναι μια εμπειρία που σε κάνει να αμφισβητείς την πραγματικότητα. Κάπου 40 χλμ έξω απ’ την Da Nang, στην κορυφή του όρους Chua, η θερμοκρασία πέφτει, ο αέρας γίνεται δροσερός και τα σύννεφα στροβιλίζονται γύρω σου σαν να βρίσκεσαι μέσα σε όνειρο. Το τελεφερίκ αρχίζει την ανάβαση και μέσα σε λίγα λεπτά βλέπεις τον κόσμο να μικραίνει από κάτω σου.

Δάση, ομίχλη και σιωπή. Είναι μια διαδρομή που περισσότερο μοιάζει με πτήση παρά με μετακίνηση.

Κι ύστερα, ξαφνικά, εμφανίζεται το πιο εμβληματικό σημείο των Ba Na Hills: η Golden Bridge – η “Χρυσή Γέφυρα”.

Δύο γιγάντια χέρια από πέτρα φαίνεται να την κρατούν απαλά, σαν να τη στηρίζουν πάνω στα σύννεφα. Το θέαμα είναι μαγικό. Κάθε βήμα πάνω της είναι σαν να περπατάς πάνω σε ένα σύμβολο: της ανθρώπινης δημιουργικότητας, της φαντασίας που αγγίζει τον ουρανό. Το πρωινό φως βάφει τη γέφυρα χρυσαφένια, ενώ το απόγευμα η ομίχλη την αγκαλιάζει και τη μετατρέπει σε οπτασία.

Η αίσθηση εκεί πάνω είναι σχεδόν μυστικιστική. Δεν ακούγεται τίποτα, εκτός απ’ τον άνεμο και τα βήματα των επισκεπτών. Κάθε φωτογραφία εδώ μοιάζει με έργο τέχνης, κάθε στιγμή με ανάμνηση που δεν θες να ξεθωριάσει.

Πίσω από τη γέφυρα, ανοίγεται ένας παράλληλος κόσμος: το θεματικό πάρκο Sun World Ba Na Hills, ένα απ’ τα πιο ιδιαίτερα αξιοθέατα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Πρόκειται για μια “μικρή Ευρώπη” χαμένη μέσα στα βουνά του Βιετνάμ – ένας χώρος που ισορροπεί ανάμεσα στο ρομαντισμό και την υπερβολή. Το γαλλικό χωριό, με τα πέτρινα καλντερίμια, τις γοτθικές εκκλησίες και τα παράθυρα με γαλλικά παραθυρόφυλλα, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι στη Νορμανδία ή στη Βουργουνδία.

Ο ήχος της μουσικής, οι μυρωδιές από φρεσκοψημένα κρουασάν και το ομιχλώδες τοπίο κάνουν τη σκηνή να μοιάζει με πίνακα του 19ου αιώνα. Εδώ, ο χρόνος δεν έχει βαρύτητα, υπάρχει μόνο η αίσθηση της απόδρασης.

Όσο πιο πολύ προχωράς, τόσο περισσότερο τα Ba Na Hills αποκαλύπτουν την παιδική πλευρά της φαντασίας. Μικρά θεματικά πάρκα, γλυπτά, γωνιές με φανταστικά λουλούδια και το Fantasy Park, ένας υπόγειος κόσμος γεμάτος φώτα, καθρέφτες και παιχνίδια. Είναι σαν να μπήκες σε παραμύθι, αλλά με την προσοχή στη λεπτομέρεια ενός σκηνογράφου. Τα Ba Na Hills όμως δεν είναι μόνο εικόνες και θεάματα. Είναι και ατμόσφαιρα. Είναι το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν κάθεσαι σ’ ένα παγκάκι και βλέπεις τα σύννεφα να κυλούν ανάμεσα στα σπίτια. Είναι το άρωμα του καφέ που πίνεις στην ταράτσα ενός καφέ στο ύψος των 1.500 μέτρων, βλέποντας τον ορίζοντα να χάνεται μέσα στην ομίχλη. Είναι η απρόσμενη ησυχία σε έναν τόπο γεμάτο ζωή.

Da Nang – Η σύγχρονη πλευρά του Βιετνάμ

Αν η Hue είναι η καρδιά της ιστορίας και η Hoi An η ψυχή της παράδοσης, τότε η Da Nang είναι η ανάσα του παρόντος. Μια πόλη που κοιτάζει μπροστά, αλλά χωρίς να ξεχνά ποια είναι. Βγάζει μια ενέργεια απελευθερωμένη, σχεδόν νεανική – μια ισορροπία ανάμεσα στη μοντέρνα ζωή και τη φυσική ομορφιά.

Η πρώτη εικόνα της Da Nang είναι οι γέφυρες της. Όχι μία, αλλά πολλές, καθεμιά με τη δική της ταυτότητα. Η πιο εντυπωσιακή απ’ όλες, η Γέφυρα του Δράκου (Dragon Bridge), διασχίζει τον ποταμό Han σαν φίδι φωτός.

Τα βράδια, ο δράκος «ξυπνά»: φωτίζεται με χιλιάδες LED, αλλάζει χρώματα και –τις Κυριακές– αναπνέει φωτιά και νερό. Είναι ένα θέαμα που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου, ένα μικρό φεστιβάλ κάθε εβδομάδα, σύμβολο δύναμης και αναγέννησης για την πόλη.

Η Da Nang είναι πόλη της θάλασσας. Η παραλία My Khe, με την ατελείωτη λευκή άμμο και τα απαλόχρωμα νερά της Νότιας Σινικής Θάλασσας, θεωρείται μία απ’ τις ομορφότερες της Ασίας. Το πρωί, οι ντόπιοι κάνουν τζόκινγκ στην ακτή ή διαλογισμό με θέα τον ήλιο που ανατέλλει.

Οι ψαράδες ξεκινούν με τα μικρά, κυκλικά τους καΐκια, ενώ πιο πίσω, τα beach bars ετοιμάζουν smoothies, καφέδες και φρέσκους χυμούς. Το απόγευμα, το φως γίνεται χρυσαφένιο και τα κύματα σπάνε ήρεμα στην ακτή — είναι εκείνες οι στιγμές που η Da Nang αποπνέει μια σπάνια γαλήνη.

Ένα απ’ τα πιο όμορφα σημεία της Da Nang βρίσκεται έξω απ’ το αστικό κέντρο – τα μαρμάρινα βουνά (Ngu Hanh Son).

Πέντε λόφοι από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, καθένας αφιερωμένος σε ένα απ’ τα στοιχεία της φύσης: φωτιά, νερό, γη, μέταλλο και ξύλο.

Στα σπήλαιά τους, ανάμεσα στα αρώματα του θυμιάματος, βρίσκονται βουδιστικοί ναοί και αγάλματα σκαλισμένα κατευθείαν πάνω στα βράχια. Απ’ την κορυφή, η θέα προς την ακτή κόβει την ανάσα – ο ωκεανός από τη μία, η ζούγκλα απ’ την άλλη.

Η Da Nang έχει κάτι το απρόσμενα καλλιτεχνικό. Κάθε χρόνο φιλοξενεί φεστιβάλ φωτός και πυροτεχνημάτων.

Λίγο πιο μακριά, στη χερσόνησο Son Tra, το τοπίο αλλάζει. Εκεί βρίσκεται η Lady Buddha, το ψηλότερο άγαλμα της θεάς της Συμπόνιας στο Βιετνάμ, που κοιτάζει τον ωκεανό και, όπως λένε οι ντόπιοι, προστατεύει τους ναυτικούς.

Απ’ το σημείο αυτό, η θέα προς την πόλη είναι μαγευτική – ειδικά τη νύχτα, όταν τα φώτα της Da Nang αντανακλούν στα νερά του ποταμού Han.