Η ανάβαση και περιήγησή μας στο Πήλιο ξεκινά αρκετά δυναμικά, καθώς πρώτη μας στάση είναι ένα απ’ τα πιο όμορφα χωριά της ευρύτερης περιοχής, η Μακρυνίτσα. Από υψόμετρο 900 μ μπορείς να θαυμάσεις τα γαλανά νερά του Παγασητικού κόλπου αλλά και την πόλη του Βόλου να βρίσκεται στα πόδια σου.

Η θέα είναι τόσο μαγευτική, που όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος την επισκέφτηκε την ονόμασε “μπαλκόνι του Πηλίου“. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το δυνατό της χαρτί, αφού η αρχιτεκτονική του χωριού με πετρόκτιστα αρχοντικά και καλντερίμια θα σε αφήσουν άφωνο. Πρόκειται για την χαρακτηριστική πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, η οποία περιλάμβανε κατασκευές συνήθως δύο ή τριών ορόφων με πέτρινη βάση και ελαφρύ σκελετό στους επάνω ορόφους. Οι πολύχρωμοι φεγγίτες και οι οριζόντια τοποθετημένες πλάκες είναι κατεξοχήν χαρακτηριστικά των σπιτιών αυτών.

Πρέπει όταν βρεθείς στο χωριό να κάτσεις για τσιπουράκι και μεζέ στο καφενείο Θεόφιλος δίπλα στον μεγάλο πλάτανο. Στο μαγαζί φιλοξενείται μία ζωγραφιά του ομώνυμου ζωγράφου, που αναπαριστά την Μάχη στην Κρύα Βρύση (τον Κατσαντώνη που ξεκουράζεται μετά απ’ την μάχη).

Ήξερες ότι παρότι γεννημένος στη Λέσβο, ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο Πήλιο κάνοντας ευκαιριακές δουλειές και ζωγραφίζοντας σε σπίτια και μαγαζιά της περιοχής;

Συνεχίζουμε την ορεινή μας πορεία και φτάνουμε στο κοντινό και γνωστό χωριό της Πορταριάς. Κι αυτό το χωριό, όπως και η Μακρυνίτσα προσφέρει υπέροχη θέα στον Παγασητικό, κάτι που όπως θα καταλάβεις είναι ο κανόνας στο Πήλιο! Ο οικισμός είναι γεμάτος με αρχοντικά, πολλά εκ των οποίων λειτουργούν σήμερα ως ξενοδοχεία, ενώ ένα φιλοξενεί το Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο.

Μία ενδιαφέρουσα ανοιξιάτικη δραστηριότητα που μπορείς να κάνεις είναι να περπατήσεις 3 χλμ και να φτάσεις στην περίφημη πηγή Μάνα. Το τοπίο, ιδιαίτερα την άνοιξη, είναι μαγευτικό με ανθισμένες βελανιδιές, καστανιές, μηλιές και αγριοροδιές. 

Φεύγουμε απ’ την πανέμορφη Πορταριά και κατευθυνόμαστε στο πιο βορειοανατολικό σημείο της διαδρομής μας, στην ιδιαίτερη Ζαγορά. Είναι ίσως λίγο διαφορετικό από τα δύο χωριά που είδαμε προηγουμένως, όμως κι αυτό διαθέτει αρχοντικά που σε ταξιδεύουν στον χρόνο. Εκεί θα βρεις αρκετές υπαίθριες δραστηριότητες που δεν θα σε αφήσουν ασυγκίνητο. Το χωριό περιβάλλεται απ’ το δάσος της Μιτζέλας και μπορείς να κάνεις πεζοπορία, ποδηλασία ακόμη και canyoning με ειδικούς οδηγούς στα φαράγγια της περιοχής!

Αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε νότια και έχουμε στο αριστερό μας χέρι τα πανέμορφα νερά του Αιγαίου. Φτάνουμε στο χωριό Κισσός, στο οποίο μπορείς να κάνεις μία στάση για να γευτείς καλό παραδοσιακό φαγητό του Πηλίου. Τι μπορείς να φας στο Πήλιο; Σου προτείνουμε να δοκιμάσεις ριγανοκεφτέδες για ορεκτικό και Μπουμπαρί (ψιλοκομμένη συκωταριά με κρεμμυδάκια, ρύζι και μπαχάρια που μπαίνουν σ’ έντερο και ψήνονται στον φούρνο).

Ακόμη, ομελέτα μ’ άγρια σπαράγγια και βεβαίως το περίφημο σπεντζοφάι, σήμα κατατεθέν της κουζίνας του Πηλίου.

Πριν ή μετά το φαγητό ανάλογα την διάθεσή σου, μπορείς να δεις την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και είναι η σπουδαιότερη βασιλική του Πηλίου.

Εντυπωσιακό είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι αγιογραφίες που την κοσμούν. Τέλος, στην πλατεία θα δεις επίσης την προτομή του Ρήγα Φερραίου, ο οποίος μαθήτευσε στη Ζαγορά και πρωτοδίδαξε στον Κισσό.

Και φτάνουμε στην πανέμορφη Τσαγκαράδα, στην οποία μπορείς να απολαύσεις τον καφέ ή το τσίπουρό σου και τον μεζέ σου υπό την σκιά του μεγάλου πλατάνου (14 μ διάμετρος) που καλύπτει σχεδόν όλη την πλατεία!

Τα σπίτια του χωριού είναι χτισμένα με παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική και εναρμονίζονται πλήρως με το τριγύρω φυσικό περιβάλλον που είναι γεμάτο καστανιές και πλατάνια. 

Αρχίζουμε την κάθοδό μας προς τα παράλια του Παγασητικού και σταματάμε στο χωριό Μηλιές! Εδώ θα βρείτε τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του χωριού αλλά και τον ξακουστό Μουτζούρη!

Το τραινάκι που παλιότερα διένυε την απόσταση Βόλος – Μηλιές κυλούσε πάνω στον ιστορικό σιδηρόδρομο, του οποίου η κατασκευή άρχισε το 1892. Το πρώτο το κομμάτι της διαδρομής μέχρι το χωριό Λεχώνια παραδόθηκε το 1896. Το υπόλοιπο, μέχρι τις Μηλιές, κατασκευάστηκε στη συνέχεια για να τεθεί σε λειτουργία το 1903. Σήμερα μπορείς να κάνεις την παραδοσιακή και ιστορική διαδρομή (Άνω Λεχώνια-Μηλιές) στα 4 βαγόνια του Μουτζούρη διασχίζοντας τις κατάφυτες πλαγιές, με την πυκνή βλάστηση από πλατάνια και πουρνάρια.

Πληροφορίες για την διαδρομή, εισιτήρια αλλά και δρομολόγια μπορείς να βρεις εδώ.

Εάν θες να έχεις μία αυθεντική και σχεδόν παρθένα εμπειρία του Πηλίου, σου προτείνουμε να επισκεφτείς δύο χωριά που δεν συμπεριλάβαμε στο ταξίδι μας, τις Πινακάτες και τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Ελάχιστοι γνωρίζουν τις Πινακάτες και θα σου δώσει μία γερή δόση της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής ενώ θα τις απολαύσεις μόνο σου με τους ντόπιους! Όσον αφορά τον Άγιο Γεώργιο θα σε φέρει σε άμεση επαφή με την φύση, καθώς μπορείς να κάνεις πληθώρα δραστηριοτήτων, όπως πεζοπορία στα σηματοδοτημένα μονοπάτια, ιππασία σε ιππικό όμιλο, ποδηλασία βουνού, θαλάσσια σπορ, extreme sports, 4×4 διαδρομές κα.

Τελευταία στάση σ’ αυτό το οδικό μας ταξίδι στην πανέμορφη χώρα των Κενταύρων αποτελεί το χωριό Βυζίτσα. Θα σε μαγέψουν απ’ το πρώτο λεπτό τα μεγάλα παραδοσιακά, καλοδιατηρημένα και στολισμένα με πανέμορφες ζωγραφιές σπίτια!

Το χωριό αποτελεί καθαρό δείγμα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο. Πολλά απ’ τα παλιά αρχοντικά σήμερα λειτουργούν ως ξενώνες. Μη λησμονήσεις κατά την διάρκεια της επίσκεψής σου να πιείς έναν στην κεντρική πλατεία, η οποία φημίζεται για την γραφικότητάς της!

Τέλος, να σημειώσουμε ότι το Πήλιο είναι προορισμός 4 εποχών και αυτό ακριβώς είναι και η μαγεία του, ότι καλύπτει όλα τα γούστα. Το καλοκαίρι υπάρχουν πανέμορφες μικρές παραλίες και κολπίσκοι, όπου μπορείς να δροσιστείς, όπως στην Φακίστρα, ενώ τον χειμώνα ο ορεινός όγκος του Πηλίου προσφέρει κατάλευκες εικόνες και τραβάει τα βλέμματα των σκιέρς με το χιονοδρομικό κέντρο στα Χάνια. Το φθινόπωρο, όπως και την άνοιξη μπορείς να δεις μία διαφορετική όψη του φυσικού τοπίου, γεμάτα με κιτρινωπά δέντρα αλλά και ορεινά μονοπάτια με πεσμένα φύλλα.