Στη νότια πλευρά της οροσειράς Σιέρα Νεβάδα στην Ανδαλουσία, η περιοχή Alpujarra φημίζεται για τα γραφικά της χωριά, τα νερά της και το “αλπικό” της χαμόν. Αν όμως χωριά όπως η Capileira, Burbión και Campaneira προσφέρουν μία αξέχαστη ορεινή εμπειρία, το χωριό Soportujar έχει κάνει τον μύθο των μαγισσών κομμάτι της ταυτότητάς του. Σε κάθε γωνία περιμένει και μία μυστηριώδης έκπληξη.

Στην καρδιά του Φυσικού και Εθνικού Πάρκου μαύρες γάτες περιφέρονται στους δρόμους, οι σπηλιές της κρύβουν μυστικά ξόρκια, ενώ υπάρχουν ακόμη και ζαχαροπλαστεία όπου οι μάγισσες ξεγελούν τα παιδιά με γλυκά πριν τα πετάξουν στην κατσαρόλα. Πραγματικότητα ή φαντασία;

Η απάντηση βρίσκεται μια ώρα και 40 λεπτά από την πόλη της Μάλαγα. Στο Soportújar, για την ακρίβεια. Το να χαθείς στις μοναδικές γωνιές της γεμάτες ιστορίες και θρύλους είναι ένα καλό πλάνο για Σαββατοκύριακο. Ένας μοντέρνος αγροτικός Ανδαλουσιανός προορισμός που τα Σάββατα και τις Κυριακές γεμίζει με επισκέπτες που αναζητούν ξεχωριστούς προορισμούς.

Μάλαγα – Μεσογειακό ταξίδι στην Ανδαλουσία

Soportújar (απ’ τα παλιότερα ονόματα Xabotaya και Soborcoxar) σημαίνει “τόπος των στοών” και οφείλει το όνομά του στα τυπικά περάσματα του δρόμου, γνωστά ως “tinaos”, που κυριαρχούν στην αρχιτεκτονική και την αστική εικόνα της μικρής κοινότητας.

Μετά την ανακατάληψη της περιοχής απ’ τους Χριστιανούς, οι Μαυριτανοί εκδιώχθηκαν από την περιοχή, την εποχή του Φιλίππου Β’, Βασιλιά της Ισπανίας, τον 16^ο αιώνα. Το χωριό επανακατοικήθηκε κυρίως από οικογένειες από τη Γαλικία. Και από εδώ ακριβώς προέρχεται η σύνδεση με τον κόσμο της μαγείας, την οποία η πόλη κατάφερε να εκμεταλλευτεί τουριστικά τα τελευταία χρόνια με έναν εξαιρετικό τρόπο, δημιουργώντας έναν θεματικό περίπατο που διασχίζει όλον τον οικισμό.

Λέγεται ότι όταν αυτοί οι άποικοι από τον ισπανικό βορρά εγκαταστάθηκαν στο χωριό, έφεραν μαζί τους τα παγανιστικά και κέλτικα έθιμα και τους θρύλους που μιλούσαν για μάγισσες, σπίτια ή τελετές τις σκοτεινές νύχτες, προκαλώντας την καχυποψία των περαστικών.

Ο περίπατος ξεκινά από την “Cueva del Ojo de la bruja”, την αφετηρία αυτής της περίεργης διαδρομής ανάμεσα σε σπηλιές, παραμυθένια σπίτια, εντυπωσιακές αράχνες, φίδια, μαγικά σιντριβάνια και φιγούρες μαγισσών που βρίσκονται σ’ αυτό το στοιχειωμένο μονοπάτι. Αρχίζουμε να τα ανακαλύπτουμε δίπλα στο νεκροταφείο, στις παρυφές του χωριού. 

Πρέπει να διασχίσεις τη στοιχειωμένη γέφυρα για να φτάσεις στο μέρος όπου, σύμφωνα με το μύθο, η μαγεία ασκούνταν για αιώνες. Σήμερα, το εσωτερικό αυτού του μικρού νεκροταφείου στεγάζει την αναπαράσταση μιας μάγισσας που δουλεύει μαγικά φίλτρα και ξόρκια.

Πριν εισέλθουμε στην καρδιά του χωριού, σταματάμε για να παρατηρήσουμε την εντυπωσιακή θέα από ένα από τα στηθαία του δρόμου, όπου τις καθαρές ημέρες απολαμβάνεις ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα.

Ο δρόμος φτάνει έως το τεράστιο γλυπτό που αναπαριστά το κεφάλι της Baba Yaga, την πρώτη μεγάλη έκπληξη της διαδρομής, έργο του José Vera – όπως και οι περισσότερες από τις φιγούρες που σηματοδοτούν την επίσκεψη. Μια μάγισσα με διαπεραστικά μπλε μάτια και ένα χαμόγελο χωρίς δόντια που, σύμφωνα με το μύθο, έτρωγε τα άτακτα παιδιά. Η μάγισσα αυτή είναι φιγούρα της σλαβικής μυθολογίας, που λέγεται ότι ζούσε στα δάση της Ρωσίας σε ένα σπίτι με πόδια κότας, το οποίο κρύβεται στα στενά δρομάκια του χωριού!

Ο κεντρικός δρόμος οδηγεί ανάμεσα σε σκούπες και στοιχειωμένα σπίτια στην plaza de abastos, δίπλα στο Δημαρχείο – με την πρόσοψή του διάσπαρτη με εντυπωσιακά έντομα. Εδώ βρίσκεται η εκκλησία της Santa María la Mayor, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα στη θέση του παλιού τζαμιού της πόλης. Αξίζει μια στάση στην όμορφη πηγή που είναι διακοσμημένη με μαυριτανικά πλακάκια. 

Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το mirador de Soportújar, από όπου μπορείς να απολαύσεις φανταστική θέα στη γύρω ύπαιθρο και τα γειτονικά χωριά. Εκεί δεσπόζει και μία εμβληματική εικόνα του χωριού, το διάσημο σιντριβάνι του, στο οποίο στέκουν δύο μάγισσες που ετοιμάζουν ένα μαγικό φίλτρο σε ένα μεγάλο καζάνι.

Από την plaza de abastos περπατάμε την calle estación μέχρι το σιντριβάνι του δράκου, το νερό του οποίου, όπως λέγεται, έχει αφροδισιακές ιδιότητες και βοηθά στη γονιμότητα.

Συνεχίζουμε τη βόλτα στο κάτω μέρος της πόλης, όπου συναντάμε τον δρόμο calderos mágicos ή zanjilla, σύμφωνα με τους ντόπιους τον στενότερο – και πιο μαγικό – δρόμο σε ολόκληρη την Ισπανία. 

“Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορείτε να δείτε τις μάγισσες, αλλά φύγετε πριν νυχτώσει”, προειδοποιεί ένας πίνακας που δεσπόζει πάνω από τη βεράντα του Los Naranjos, από όπου μπορείς επίσης να απολαύσεις την όμορφη θέα της γύρω ορεινής φύσης.

Περνώντας κάτω από τα χαρακτηριστικά tinaos που ξεπροβάλλουν από μια από τις ασβεστωμένες προσόψεις, εκπλήσσει ένα μεγάλο φίδι. Πιο πέρα, μια τεράστια αράχνη που φυλάει το πάνω μέρος του χωριού. Γνωστή και ως “Η αράχνη που υφαίνει όνειρα”, ο μύθος λέει ότι αν μια αράχνη πέσει πάνω σε ένα κερί και χανόταν απ’ τη φλόγα, είναι σημάδι ότι οι μάγισσες είναι κοντά.

Στον πάνω δρόμο, το ζαχαροπλαστείο, που θυμίζει Χάνσελ και Γκρέτελ, βρίσκεται στην παλιά δεξαμενή νερού στην calle alta και πρόκεται να ανοίξει σύντομα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τα μυστηριώδη ζαχαρωτά του!

10 Ισπανικά φαγητά που δεν μπορείς να τους αντισταθείς

Ο περίπατός τελειώνει με ένα άλλο μεγάλο αξιοθέατο με όμορφη θέα: La Era del Aquelarre. Σε αυτό το σημείο, στα περίχωρα του χωριού, οι ντόπιοι λένε ότι οι μάγισσες συνήθιζαν να πετούν με τα σκουπόξυλά τους για να γιορτάσουν τις κακές συναντήσεις τους. Σήμερα, μια σειρά από γλυπτά, όπως ένα κρανίο, μια κουκουβάγια ή μια γάτα, δεσπόζουν πάνω απ’ το mirador απ’ το οποίο, σε καθαρές μέρες, βλέπεις μέχρι την Αφρική.