Τα Κανάρια νησιά είναι ξακουστά για τις πανέμορφες παραλίες τους και τα μοναδικά καταγάλανα νερά όλον τον χρόνο. Βρίσκονται απέναντι απ’ τις αφρικανικές ακτές στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ένα ιδιαίτερο για τους επισκέπτες σημείο στην Τενερίφη όμως, το μεγαλύτερο νησί (που φιλοξενεί και την πρωτεύουσα, Σάντα Κρουθ) του συμπλέγματος των Κανάριων στην Ισπανία, είναι μία “πόλη-φάντασμα”, η οποία δεν κατοικήθηκε ποτέ!

Μάλαγα – Μεσογειακό ταξίδι στην Ανδαλουσία

Μαζί με τα νησιά Αζόρες και Μαδέιρα της Πορτογαλίας, και το ανεξάρτητο Πράσινο Ακρωτήριο, τα Κανάρια ανήκουν στην λεγόμενη Μακαρονησία. Το όνομα δεν προέρχεται απ’ το γνωστό ζυμαρικό αλλά απ’ τις νήσους των Μακάρων στην Ελληνική μυθολογία, όπου βρίσκονταν πέρα απ’ τις Ηράκλειες στήλες.

Στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού, στον λόφο πάνω απ’ το καλοκαιρινό resort Abades στον δήμο Arico, τα ερείπια ενός σανατορίου με φόντο τα νερά του Ατλαντικού εξακολουθούν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Από μακριά μπορεί κανείς να εντοπίσει έναν τεράστιο σταυρό στο ψηλότερο σημείο της περιοχής. Πλησιάζοντας, συνειδητοποιεί ότι ανήκει σε μία «σκελετωμένη» εκκλησία, η οποία περιβάλλεται από ερειπωμένα κτίρια ενός ανώνυμου και εγκαταλελειμμένου χωριού.

Μια απόκοσμη ατμόσφαιρα γίνεται άκρως αισθητή καθώς η “πόλη-φάντασμα” εκτείνεται πέρα από την άδεια εκκλησία, με δομές όπου σπασμένα κρεβάτια, μπάνια και κεραμικά πλακάκια συνδυάζονται με σκουπίδια και γκράφιτι. Πρόκειται για το Sanatorio de Abona, όπου πάνω από 40 κτίρια κενά, στέκονται αλλόκοτα στον ορίζοντα σαν παγωμένα στον χρόνο. Κάποια είναι ολοκληρωμένα, ενώ άλλα μισοτελειωμένα αναμένουν μάταια την κατασκευή τους. Μάλιστα το χρώμα τους συχνά τα κάνει ένα με το έδαφος, αφού έχει χρησιμοποιηθεί τοπική πέτρα που τα κάνει να μπερδεύονται με τη γύρω φύση.

Το εγκαταλελειμμένο αυτό χωριό, ξεκινησε να χτίζεται τη δεκαετία του 1940 (1943) από τον στρατό του Φράνκο ως τόπος καραντίνας, προκειμένου να φιλοξενήσει τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων των νοσούντων με λέπρα, μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου (1939). Μόνο στην Τενερίφη, ο αριθμός των ασθενών άγγιζε τους 200 και η τότε επίσημη προσπάθεια για καταπολέμησή της περιείχε την απομόνωση σε απόμακρα σημεία με σχετικά καλό κλίμα.

Η εσωτερική αυτή αποικία είχε σχεδιαστεί ώστε να περιλαμβάνει κατοικημένη περιοχή, εκκλησία, νοσοκομείο (λεπροκομείο), σχολείο και γραφεία. Πίσω απ’ το σχέδιο βρισκόταν ο ντόπιος αρχιτέκτονας José Enrique Marrero Regalado, που είχε σχεδιάσει να χωρίσει την μονάδα στα δύο, ένα κομμάτι για αρρώστους και ένα άλλο για υγιείς που ήταν υπεύθυνοι για το Σανατόριο. Μάλιστα, ο εντυπωσιακός σταυρός της εκκλησίας είναι τυπικό στοιχείο στους ναούς που κατασκευάστηκαν εκείνη την εποχή. 

Στην ουσία όμως, δε φιλοξένησε ποτέ ούτε έναν ασθενή, καθώς πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της η ασθένεια είχε σχεδόν εξαληφθεί απ’ το νησί, μετά την ανακάλυψη νέων θεραπειών για την αντιμετώπισή της.

Δεκαετίες αργότερα χρησιμοποιήθηκε για λίγο ως τόπος στρατιωτικής εκπαίδευσης, αρχικά της Ισπανικής Φάλαγγας και ύστερα του Ισπανικού στρατού, και μέχρι σήμερα είναι ορατά κάποια συρματοπλέγματα και απομεινάρια αυτής της χρήσης.

Τελικά εγκαταλείφθηκε και σιγά σιγά άρχισε να μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για τους λάτρεις των γκράφιτι και της ρέιβ μουσικής. Όλα αυτά μέχρι που πουλήθηκε σε κατασκευαστική εταιρεία το 2002 για να δημιουργήσει ένα γήπεδο γκολφ και τουριστικές κατοικίες. Μάλιστα, το  σχέδιο αυτό επίσης ναυάγησε λόγω κρατικού νομοσχεδίου που περιόριζε τις κατασκευές κοντά στη θάλασσα.

Πλέον χρησιμοποιείται σποραδικά για τη διοργάνωση παιχνίδιών airsoft ή paintball και το 2008 αποτέλεσε σκηνικό για γυρίσματα της ισπανικής σειράς “Plan América”.