Μερικές φορές το μόνο που θέλει κάποιος είναι απλά να ξεφύγει απ’ όλα – να αποδράσει σ’ ένα μικρό νησί στη μέση του ωκεανού, ίσως χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ τον πλησιέστερο γείτονα, ή να τρέξει σε μια πόλη στις Περουβιανές Άνδεις, 4.876 μέτρα πάνω απ’ την επιφάνεια της θάλασσας. Μερικά απ’ τα πιο απομακρυσμένα μέρη στη Γη κατοικούνται και οι ιδιαίτερα ανθεκτικοί πληθυσμοί τους έχουν προσαρμοστεί στις ασυνήθιστες συνθήκες τους.

Οι τοποθεσίες  σ’ αυτήν τη λίστα αποτελούν κάποια απ’ τα πιο απομακρυσμένα μέρη στον πλανήτη και για να φτάσεις εκεί συχνά περιλαμβάνει μεγάλες πτήσεις, ημερήσιες διαδρομές, εβδομαδιαίες βόλτες με βάρκα ακόμη και πεζοπορία! Αν είσαι λάτρης του άγνωστου, του συναρπαστικού και του εναλλακτικού, αλλά κυρίως του παρθένου φυσικού τοπίου, τότε φύγαμε να ανακαλύψουμε αυτούς τους αξεπέραστους προορισμούς!

1. Tristan Da Cunha, Νότιος Ατλαντικός Ωκεανός

Το ηφαιστειακό νησί Tristan Da Cunha στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό έχει την τιμή να είναι το πιο απομακρυσμένο κατοικημένο σημείο στη Γη. Μέρος ενός αρχιπελάγους πέντε νησιών με το ίδιο όνομα, το Tristan Da Cunha απέχει 1.750 μίλια απ’ τη Νότια Αφρική και καταλαμβάνει μόνο 38 τετραγωνικά μίλια. Το Εδιμβούργο των Επτά Θαλασσών (Edinburgh of the Seven Seas) είναι ο κύριος οικισμός στο Tristan Da Cunha και έχει περίπου 250 μόνιμους κατοίκους – όλοι Βρετανοί πολίτες (είναι βρετανική υπερπόντια επικράτεια). Δεν υπάρχει αεροδρόμιο, οπότε ο μόνος τρόπος για να φτάσεις εκεί είναι με πλοίο που περνά κάποιες φορές τον χρόνο. Το ταξίδι αυτό μπορεί να διαρκέσει και μία εβδομάδα!

2. Νησί Pitcairn, Νότιος Ειρηνικός Ωκεανός

Μία ομάδα τεσσάρων ηφαιστειακών νησιών στο Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, αποτελούν εξίσου έναν απομακρυσμένο προορισμό, ο οποίος είναι επίσης μέρος των Βρετανικών Υπερπόντιων Εδαφών. Κατοικείται μόνο ένα, συνολικής έκτασης μόλις δύο τετραγωνικών μιλίων, που είναι το Pitcairn. Βρίσκεται σχεδόν στα μέσα μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και Περού. Το σύνολο των 56 κατοίκων του νησιού είναι όλοι απόγονοι μιας ομάδας ναυτικών που διέπραξαν εξέγερση στο πλοίο HMS Bounty το 1789. Το νησί είναι ανοιχτό για τουρίστες, αλλά δεν είναι εύκολο να φτάσεις εκεί. Πρώτα, πρέπει να ταξιδέψεις στην Ταϊτή πριν πηδήξεις σετοπική πτήση προς Magareva (η πτήση αναχωρεί μόνο μία φορά την εβδομάδα). Από εκεί, θα πάρεις βάρκα προς τη Rikitea, όπου το φορτηγό πλοίο Claymore II πλέει μία φορά κάθε 3 μήνες. Μετά από 32 ώρες ναυσιπλοΐας θα φτάσεις επιτέλους στο νησί Pitcairn!

3. Νησί του Πάσχα, Χιλή

Το νησί του Πάσχα, ή Rapa Nui, είναι μέρος της Χιλής, παρόλο που το απομακρυσμένο αυτό κομμάτι γης βρίσκεται περίπου 3.540 χλμ μακριά απ’ την ακτή. Απέχει πάνω από 4000 χλμ απ’ την Ταϊτή,  Γαλλική Πολυνησία (απ’ όπου ταξιδεύουν πολλοί τουρίστες) και 1900 χλμ απ’ το νησί Pitcairn.

Το νησί φημίζεται για τα 887 μονολιθικά αγάλματά του, που ονομάζονται moai και σκαλίστηκαν σε ηφαιστειακό βράχο από τους ιθαγενείς, Ράπα Νούι μεταξύ 1250 και 1500 μ.Χ. Το νησί είναι πλέον μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, με λιγότερους από 8.000 μόνιμους κατοίκους.

Συμπωματικά, αυτό το απομακρυσμένο νησί είναι η πλησιέστερη χερσαία μάζα στον λεγόμενο σημείο Nemo (Point Nemo) ή αλλιώς γνωστό ως Ωκεάνιος Πόλος Δυσκολίας Πρόσβασης. Εκεί σε βάθος τεσσάρων χλμ απ’ την επιφάνεια του ωκεανού, βρίσκεται το μεγαλύτερο διαστημικό νεκροταφείο. Φιλοξενεί, αρχής γενομένης απ’ το 1971, διαστημικά σκάφη που έπεσαν απ’ τον ουρανό. Εκτιμάται ότι σχεδόν 300 αντικείμενα που πέταξαν κάποτε στο διάστημα, έχουν βουλιάξει στο συγκεκριμένο σημείο κατά τον τελευταίο σχεδόν μισό αιώνα. Έχει επιλεχθεί ως το ιδανικό σημείο, καθώς από κει δεν περνάνε ούτε πλοία, ούτε αεροπλάνα, ούτε υπάρχει κανένα αξιοθέατο ή οικισμός, μόνο σκέτο νερό.

4. Νησιά Kerguelen, Νότιος Ινδικός Ωκεανός

Βρίσκονται πάνω από 3000 χλμ μακριά απ’ τον πολιτισμό, αυτά τα νησιά στο νότιο Ινδικό Ωκεανό είναι επίσης γνωστά ως νησιά της απομόνωσης (Desolation Islands) λόγω της απίστευτα απομακρυσμένης τοποθεσίας τους. Το Grande Terre είναι το μεγαλύτερο νησί στο ηφαιστειακό αρχιπέλαγος, μια γαλλική επικράτεια που αποτελείται από 300 νησιά.

Δεν υπάρχουν ιθαγενείς που ζουν στα νησιά Kerguelen, αλλά εκεί ζει ένας μικρός πληθυσμός επιστημόνων, που κυμαίνεται από περίπου 50 άτομα το χειμώνα έως 100 το καλοκαίρι, και διεξάγουν έρευνα στον μοναδικό οικισμό, Port-aux-Français. Ο μόνος τρόπος να ταξιδέψεις στα νησιά Kerguelen είναι με ένα πλοίο που σαλπάρει για εκεί μόνο τέσσερις φορές το χρόνο.

5. Ittoqqortoormiit, Γροιλανδία

Παγωμένο για εννέα μήνες, το Ittoqqortoormiit βρίσκεται ανάμεσα στο Εθνικό Πάρκο της Γροιλανδίας (το μεγαλύτερο στον κόσμο) και το Scoresby Sound (το μεγαλύτερο φιόρδ στη Γη).

Απ’ τους 56.000 περίπου ανθρώπους που εκτιμάται ότι ζουν στη Γροιλανδία, 450 κατοικούν σ’ αυτόν τον μικροσκοπικό απομακρυσμένο οικισμό, γεμάτο με σπίτια, βουνά και παγετώνες, περιτριγυρισμένα από περίπου 1000 χλμ ακατοίκητης γης.

Η περιοχή είναι γνωστή για την άγρια και θαλάσσια ζωή της, όπως πολικές αρκούδες, φώκιες και φάλαινες. Το Ittoqqortoormiit διαθέτει μια τοπική παμπ που ανοίγει μία νύχτα την εβδομάδα!!! Οι κάτοικοι για τις μετακινήσεις τους παίρνουν ελικόπτερο από και προς το πλησιέστερο αεροδρόμιο, ενώ σε ζεστό καιρό, μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν βάρκα!

6. Changtang, Θιβέτ

Τα πρωτοφανή ύψη αυτής της περιοχής έχουν κερδίσει το ψευδώνυμο “Roof of the World”. Το Changtang, που βρίσκεται στο οροπέδιο του Θιβέτ, υψώνεται περίπου 6 χλμ πάνω απ’ την επιφάνεια της θάλασσας. Με άλλα λόγια, είναι ένα απ’ τα υψηλότερα σημεία στη Γη.

Το κλίμα εδώ είναι εξαιρετικά παγωμένο λόγω του υψομέτρου, αλλά η άγρια φύση είναι άφθονη. Οι λίγες εκατοντάδες νομάδες (οι Changpa) που ονομάζουν το Changtang σπίτι τους μοιράζονται την επικράτειά τους με chiru, λεοπάρδαλες χιονιού, καφέ αρκούδες, γερανούς με μαύρο λαιμό, και άγρια yaks. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής προστατεύεται απ’ το φυσικό καταφύγιο Changtang, το δεύτερο μεγαλύτερο χερσαίο φυσικό καταφύγιο στον κόσμο.

7. Νησί Palmerston, Ειρηνικός Ωκεανός

Αυτή η μικροσκοπική Ατόλη που βρίσκεται ανάμεσα στα νησιά Κουκ στον Ειρηνικό Ωκεανό αποτελείται από αμμώδη νησάκια που συνδέονται με κοραλλιογενή ύφαλο σε σχήμα διαμαντιού. Το Palmerston είναι η κορυφή ενός παλιού ηφαιστείου στον πυθμένα του ωκεανού και το υψηλότερο σημείο του νησιού υψώνεται μόλις 3 μ πάνω απ’ την επιφάνεια της θάλασσας.

Ο κοραλλιογενής ύφαλος βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια του νερού και έτσι δεν μπορούν να προσγειωθούν υδροπλάνα, ενώ έξω απ’ τον ύφαλο, ο ωκεανός είναι πολύ άγριος. Έτσι, το νησί εξυπηρετείται από πλοία μόνο μερικές φορές το χρόνο. Η απογραφή του 2016 αποκάλυψε ότι 58 άτομα ζουν στο νησί και πιστεύεται ότι κατάγονται απ’ τον καπετάνιο Τζέιμς Κουκ, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί πριν από 150 χρόνια.

8. Χωριό Supai, Αριζόνα

Το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ ονόμασε το Supai της Αριζόνα, που βρίσκεται μέσα στο φαράγγι Havasu, την πιο απομακρυσμένη κοινότητα στις 48 πολιτείες. Είναι η πρωτεύουσα της Havasupai Indian Reservation, η οποία περιλαμβάνει περίπου 450 άτομα. Δεν υπάρχουν δρόμοι και ο μόνος τρόπος εισόδου ή εξόδου απ’ το χωριό είναι με ελικόπτερο ή μέσω ενός μονοπατιού 12 χλμ. Η αλληλογραφία στο χωριό παραδίδεται με μουλάρι!

9. Longyearbyen, Νορβηγία

Το Longyearbyen είναι ο βορειότερος οικισμός στον κόσμο. Βρίσκεται στο αρχιπέλαγος Svalbard, περίπου 1000 χλμ νότια του Βόρειου Πόλου και άλλο τόσο βόρεια της Νορβηγίας. Παρά την απομακρυσμένη απόσταση, το Longyearbyen είναι εύκολα προσβάσιμο μέσω του αεροδρομίου Svalbard (τρίωρη πτήση απ’ το Όσλο ή μίας ώρας πτήση από το Τρόμσο) και έχει τον μεγαλύτερο οικισμό στο αρχιπέλαγος.

Οι περίπου 2.000 άνθρωποι που αποκαλούν αυτήν την πόλη σπίτι τους πρέπει να συμμορφώνονται με κάποιους ασυνήθιστους κανόνες, όπως “να μην πεθαίνουν” – ή μάλλον, “να μην θάβονται εδώ” – επειδή οι θερμοκρασίες του πάγου δεν επιτρέπουν την αποσύνθεση. Άρα, οι άρρωστοι ταξιδεύουν τελικά στο Όσλο.

Όποιος βγει έξω απ’ τα όρια της πόλης πρέπει να φέρει όπλο και να ξέρει πώς να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που κινδυνεύσει από πολικές αρκούδες. Όλα τα σπίτια στο Longyearbyen είναι χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους, ώστε όταν το στρώμα του πάγου του νησιού λιώνει το καλοκαίρι, να μην βυθίζονται και γλιστρούν.

10. La Rinconada, Περού

Η La Rinconada είναι πόλη στις Περουβιανές Άνδεις που βρίσκεται στη βάση ενός τεράστιου παγετώνα, καθιστώντας την τον υψηλότερο μόνιμο οικισμό στον κόσμο. Ο μόνος τρόπος για να φτάσεις εκεί είναι οδικώς. Συνολικά η διαδρομή διαρκεί τέσσερις ώρες απ’ το Puno και γίνεται ανάμεσα σε απότομους και επικίνδυνους ορεινούς δρόμους.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει τρεχούμενο νερό και κανένα σύστημα αποχέτευσης, περίπου 50.000 άνθρωποι ζουν εκεί. Οι άντρες εργάζονται κυρίως σε ορυχεία χρυσού, αλλά υπάρχουν επίσης εστιατόρια και άλλες επιχειρήσεις. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει θέρμανση, παρόλο που η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στον 1 βαθμό Κελσίου. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε υπερβολική ηλεκτρική ενέργεια, η οποία έφτασε εκεί μόλις το 2002!